Een gastblog over de laatste verzorging

Als de moeder van Katie ernstig ziek wordt, neemt ze contact met mij op met vragen over de laatste verzorging. In deze blogpost schrijft Katie beeldend hoe ons contact verliep, hoe zij dat heeft ervaren en hoe we samen met haar zus haar moeder hebben verzorgd toen het moment daar was. Met een rode draad voor fonkelende sterretjes van goud.

Opbaren met BioSac200-kleifilters

“Toen onze moeder 3 weken voor haar overlijden graag al haar uitvaartwensen geregeld wilde hebben, heb ik Helma gecontacteerd met enkele vragen over het thuis opbaren met behulp van BioSac200-kleifilters. Ik had daar enkele maanden eerder toevallig iets over gelezen en ontdekt dat Helma dit in onze regio aanbood. Omdat onze moeder graag 2 dagen na haar overlijden gecremeerd wilde worden, hoopten we vanwege de korte duur de thuisopbaring met deze kleifilters te kunnen realiseren – het idee van een koelplaat in huis stond ons namelijk tegen.

Het informatieve telefoongesprek gaf alle antwoorden en verliep zo prettig, dat er voor mij geen twijfel was om met Helma deze stap te willen zetten.

En toen overleed ze…

Toen het moment van overlijden gekomen was, was alles aan onze kant klaar om “in gang gezet” te worden. Helma arriveerde snel na de huisarts en dit was de eerste fysieke ontmoeting van mijn zus en mij met Helma en het voelde meteen erg vertrouwd. Ze bracht eerst even een “bezoekje” aan onze moeder – een heel ontspannen en respectvol moment – voor Helma de eerste “kennismaking” met onze moeder.

Daarna nam Helma tijd voor ons, tijd om even samen te zitten en te praten – wij konden ons verhaal doen, de wensen van onze moeder nog een keer uitspreken en vragen stellen over onze volgende stap: de laatste verzorging. We hadden Helma vooraf laten weten, dat wij haar hierbij wilden helpen, want wij wilden ook na het overlijden onze moeder bij iedere stap tot aan de crematie begeleiden.

Helma voelde haarfijn aan hoe wij in ons proces zaten en bood ruimte voor een lach en een traan, wat heel goed paste bij onze Surinaamse manier van afscheid nemen, waarbij naast verdriet om het afscheid ook het leven van een overledene gevierd wordt.

Enkele reis naar de sterren

Toen we begonnen, legde Helma stap voor stap uit waarmee wij haar konden helpen en hoe we alles het makkelijkst konden doen. Ze straalde een heerlijke rust uit en ging mee in onze flow, waardoor we op een heel natuurlijke manier samengewerkt hebben. Het voelde daardoor ook helemaal OK, toen Helma op een gegeven ogenblik vroeg of wij het goed vonden dat ze onze moeder ter afsluiting van de laatste verzorging een korte, kleine massage zou geven, aan de bovenkant van het borstbeen, in de buurt van haar hart. We hadden het van Helma ook zelf mogen doen, maar vonden het fijner hierbij toeschouwer te kunnen zijn.

Ze liet ons het olieflesje zien dat zij hiervoor bij zich had en dit paste zó goed, dat we absoluut niet na hoefden te denken.

Helma kende onze moeder niet en wist vooraf ook niets van haar achtergrond: geboren in Suriname, het land van goud. Het flesje dat ze ons liet zien, bevatte een rozenolie met een heel zachte geur en daarin zaten als fonkelende sterretjes kleine stukjes bladgoud ✨✨✨. Meer toeval kon er voor ons niet zijn:

• Onze moeder had enkele weken voor haar overlijden de levensfase waarin ze zat haar “enkele reis naar de sterren” genoemd;
• Als Surinaamse had zij haar leven lang gouden sieraden gedragen, maar had deze aan het einde van haar leven uitgedaan. Ze droeg dus op het moment van overlijden geen sieraden meer, was overleden “zonder goud”;
• Onze moeder was al enkele jaren hartpatiënt en haar hart had de laatste 3 maanden van haar leven erg hard gewerkt om haar bloed en dus levensnoodzakelijke zuurstof rond te pompen. Van rozenolie wordt gezegd, dat het een rustgevende werking heeft en dus harmonie brengt en dát had haar hart echt wel verdiend!

Het bladgoud leek een soort van ode aan haar leven te brengen: door de korte massage met het bladgoud in de buurt van haar hart leek Helma de cirkel van haar leven symbolisch te sluiten: ze was geboren met goud en kon nu ook vertrekken met goud.

Helma voerde deze kleine massage heel zacht en met respect en liefde uit – ze liet de tijd hierdoor voor ons even stilstaan. Zo mooi.

Een groot deel van de laatste verzorging is eigenlijk een serie van bijna mechanische handelingen, maar deze toevoeging maakte het samenzijn met Helma bij onze moeder op een heel natuurlijke wijze compleet open naar de levensenergie om ons heen en tegelijkertijd o, zo menselijk. Er was geen oordeel, geen taboe op dat moment, alleen respect voor haar lichaam, dat haar 85 jaren gediend heeft en haar leven mogelijk gemaakt heeft.

Dank je wel, lieve Helma, voor dit mooie geschenk, dat zonder dat je het vooraf wist, zo ongelofelijk goed paste. Onze moeder had het zelf niet beter kunnen bedenken! We weten gewoon zeker, dat als zij geweten had, dat dit een optie was, ze er volmondig JA tegen gezegd had!”

Katie, Delft